آقای کوهستانی که فارغ تحصیل از رشته‌های نظامی و فلسفه است، با اشاره به سفر اخیر شاهد خاقانن عباسی نخست وزیر پاکستان به کابل و دیدارش با رهبران حکومت وحدت ملی در باره چگونگی تامین صلح در افغانستان، می‌افزاید که پرخاشگری زمامداران افغانستان در باره واقعیت خط دیورند، آگاهانه به تداوم بحران ناشی از جنجال بالای خط مرزی میان دو کشور تلاش کرده‌اند. جاوید کوهستانی که در پست‌های مهم امنیتی و سیاسی در دوران حکومت مجاهدین و هم‌چنین پس از آن کار کرده است، در صفحه فیسبوکش نوشته است: «اين حقيقت مسلم است ديورند مرز شناخته شده و قبول شده است، زمامداران افغان ساليان متمادى با عدم رعايت حق حاكميت خود و همسايه با پر خاشگری كه هرگز به منافع كشور نبوده است، نه تنها به ملت خود ظلم روا داشته‌اند، بلكه با شعار كاذب لر و بر فضای زيست باهمى را در آن سوی مرز نيز به كام هم‌تباران خويش تلخ كرده‌اند.» او در این نوشته‌ی خود تاکید کرده است: «باگذشت زمان در حالی‌كه همه مردم فقط براى صلح، امنيت و رفاه اجتماعى مى‌انديشند و همواره از تاثيرات منفى افراطيت مدارس آنسوى سرحد شكايت دارند و در حالی‌كه ضرورت مبرم به صلح داريم و از پاكستان تقاضای همكاری داريم، متاسفانه با ناديده گرفتن واقعيت‌هاى موجود، مستقيم و يا غيرمستقيم با نقض حاكميت و تماميت ارضى ديگران و عدم تمكين به مرز ديورند به‌مثابه سرحد قبول شده به بحران و تداوم آن آگاهانه مى‌كوشيم.»
داعیه‌ی پشتونستان‌خواهی
جاوید کوهستانی معتقد است که هنوزهم برخی از زمامداران افغانستان مانند زمامداران قبلی با بازی با کارت قومی «خواب اتک» می‌بینند و داعیه پشتونستان‌خواهی سر می‌دهند. او تاکید کرده که این زمامداران به‌جای حل تنش‌ها بحران‌سازی می‌کنند.
جاوید کوهستانی معتقد است که خواب اتک دیدن و شعار دادن پشتونستان‌خواهی، به نفع امروز و فردای افغانستان نیست. او نوشته است که هرچند پشتون‌های آن طرف خط دیورند نیز «برادران و هم‌تباران» شهروندان افغانستان هستند، اما تعیین خط مرزی میان دو کشور در یک دوره تاریخی صورت گرفته و زمامداران افغانستان نیاز دارند تا با این موضوع برای بیرون رفت افغانستان از بحران، با عقلانیت و واقعیت‌های موجود در منطقه و هم‌چنین منافع و مصالح عمومی برخورد کنند. این آگاه سیاسی و نظامی نوشته است: «با شعارهای تحريك كننده هرگز مانند گذشته راه به‌جایی نمى‌بريم و فرصت‌های موجود را نيز از دست خواهيم داد. در روابط امروز اين شعار حامى و جيزگر قوی ندارد، بهتر است با تكيه بر تجربه رژيم‌هاى قبلى در جستجوی يك راه معقول و ختم بحران در مرزهای خود باشيم و تا بتوانيم از حريم و وطن دفاع كنيم، از كوبيدن هم در ميخ و هم به نعل جز مشكلات بیشتر، دست‌آورد ديگر نخواهيم داشت.»
خط دیورند از جنجال برانگیزترین موضوع میان افغانستان و پاکستان به شمار می‌رود. برخی از آگاهان معتقدند که لاینحل ماندن مساله دیورند، یکی از عوامل تداوم ناامنی در افغانستان پنداشته می‌شود. به اعتقاد این آگاهان، دولت پاکستان از ثبات در افغانستان هراس دارد و هرگاه این کشور به ثبات سیاسی و امنیتی برسد، ممکن بحث خط دیورند را با پاکستان مطرح سازد.
خط مرزی دیورند که بیش از دو هزار کیلومتر طول دارد، معاهده آن در سال ۱۸۹۳ میلادی توسط عبدالرحمان خان پادشاه وقت افغانستان و سر مورتیمر دیورند وزیر خارجه وقت هند بریتانیایی به امضا رسید. برخی از مقام‌های دولت افغانستان این خط مرزی را به رسمیت نمی‌شناسند و حتی صحبت کردن در باره آن را غیرمعقول و تقابل با ارزش‌های این کشور تلقی می‌کنند.
نیکلاس کی سفیر بریتانیا در کابل نیز، در ماه نوامبر گذشته از دیورند به عنوان خط مرزی رسمی میان افغانستان و پاکستان یاد کرده بود. او گفته بود که خط دیورند از دیدگاه جامعه جهانی یک مرز رسمی است و پاکستان حق دارد برای مدیریت مرزهایش بالای این خط حصار بکشد.
اما حنیف اتمر مشاور امنیت ملی اشرف‌غنی رییس‌جمهور افغانستان، به اظهارات سفیر بریتانیا در کابل در باره خط مرزی دیورند واکنشی تند نشان داد و سفیران کشورهای خارجی مقیم در کابل باید از ارزش‌های تاریخی افغانستان از جمله خط دیورند خود را آگاه ساخته و به آن احترام بگذارند.
پیش از این، طرح رسمی بودن خط مرزی دیورند میان افغانستان و پاکستان، جنجال‌های زیادی را میان برخی از سیاستمداران در داخل کشور خلق کرده است.
عبداللطیف پدرام از اعضای مجلس نمایندگان و رهبر حزب کنگره ملی، سال گذشته گفته بود که دیورند یک خط مرزی رسمی است و دولت افغانستان نیز این خط را به رسمیت شناخته است. این اظهارات آقای پدرام واکنش‌های تند نمایندگان و سیاستمداران پشتون را در قابل داشت. اکثر سیاستمداران پشتون از دیورند به عنوان یک خط فرضی یاد می‌کنند.
نویسنده: دای‌فولادی
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
